Mavi Rüya

Benim gençliğimde bir dirhem et bin ayıbı örter diye ; yememiz için sürekli teşvik etti büyüklerimiz.Sonra geçimimizin iyi olduğu aldığımız kilolarla ölçüldü.Sonra nerden çıktı bilemiyorum zayıflamak.Sanki en çok okduğum , en çok ilğilendiğim , en çok sorup soruşturduğum, en çok konuştuğum.....hayatımın enleri sanki kilolarım olmuştu.Sanki benim başka sorunum , başka ilğilenmem gereken bir şeyim yokmuş gibi...Ya sevdiklerim yine kilo almışsın , yada zayıflamışsın gibi söylemlerde bulununca üzülüyorum.Benim için harcadığı zaman , bana verdiği değerden olsa gerek ki; o kdar yiyecek hazırlıyor yemem için gözümün içine bakıyor ; senin için yaptım, evde yemezsin....deyince ikilemde kalıyorum. Eve gidince zaten koşturmaca olan hayatımızda akşam yemeklerinde görüşe biliyoruz.Tabi bende çok özenerek yemekler yapıyorum birlikte yiyelim diye.Sonra da istenmeyen kilolar geliyor. İtiraf ediyorum arkadaş ; benim için yapılan yiyecekleri ,pişirdiğim yiyecekleri de yiyiyorum. Sonra pişman oluyorum ama yinede yiyiyorum.Kilolarımıda sevmiyorum.Benim için etekler, bluzlar , patolanlar dikmiyor modacılar. Sanki benim ülkemin kadınlarının hepsi zayıf , sanki yarım metre daha fazla kumaş kullanamıyorlar LÜTFEN [zayıflamayı başaranlara sesleniyorum] BU BAŞARIYI BENİM GİBİ KİLOSU BİRAZCIK FAZLA OLANLARLA PAYLAŞIN. YOKSA BENİ RAHAT BIRAKIN DA KENDİMLE BARIŞAYIM.